Co to jest fleksografia?
Fleksografia, zwana także fleksodrukiem, jest techniką druku wypukłego. Oznacza to, że powierzchnie drukujące znajdują się powyżej miejsc niedrukujących. W fleksografii wykorzystywane są elastyczne formy drukowe i ciekłe farby szybkoschnące.
Do przenoszenia farby na formę drukową służy wałek rastrowy z bardzo drobnymi kałamarzykami, o geometrii odwzorowującej konstrukcję plastra miodu. Tym, co wyróżnia metodę fleksodruku jest fakt, że może być ona stosowana także w przypadku nierównego podłoża. Dzięki temu jest najbardziej uniwersalną spośród dostępnych metod druku.
Trochę historii
Za ojczyznę fleksografii uważa się Amerykę Północną, a dokładnie Stany Zjednoczone. Umownym początkiem tej techniki druku jest rok 1853, gdy w USA wykonano pierwszą elastyczną płytę do maszyny rotacyjnej. Wówczas nie znano jeszcze pojęcia „fleksografia”, metoda ta nazywana była drukiem anilinowym od struktury chemicznej barwników stosowanych w farbach.
Większość kronikarzy za początek fleksografii uważa jednak rok 1905, gdy firma Holweg z Alzacji zbudowała pierwszą prasę anilinową. Ówczesne maszyny drukujące posiadały bardzo prostą konstrukcję, proste były także motywy drukarskie, na które składały się głównie teksty i czarno-białe rysunki kreskowe.
W latach 30 XX wieku druk anilinowy wszedł w nowy zakres zastosowań. Metodą tą wykonywano nadruki już nie tylko na arkuszach papieru, ale także na opakowaniach celofanowych. Efekty były dużo bardziej zadowalające niż w przypadku typografii i offsetu. Gdy wprowadzono suszenie gorącym powietrzem, prędkość drukowania na tym niewsiąkliwym podłożu wzrosła aż do 30-50 m/min. Początkowo wszystkie farby anilinowe były transparentne, dopiero później opracowano nieprzejrzystą farbę białą, którą stosowano jako podkład lub domieszkę do farb kolorowych.
W 1938 roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej, opracowano nową technologię produkcji farb wodorozcieńczalnych i opatentowano wałek rastrowy do przekazywania farby, zwany też wałkiem aniloksowym. Był to walec dozujący ściśle określoną ilość farby na formę drukową. W kolejnych latach udoskonalono jego powłokę i geometrię kałamarzyków, która zaczęła przypominać strukturę plastra miodu.
W marcu 1951 roku Franklin Moss rozpoczął kampanię na rzecz zmiany pojęcia „druk anilinowy” na bardziej adekwatny, ogłaszając w prasie konkurs na nową nazwę. W wyniku przeprowadzonej ankiety uzyskał ponad 200 propozycji, spośród których specjalnie powołana komisja Komitetu Opakowań Drukowanych Instytutu Opakowaniowego wybrała trzy. Drogą głosowania korespondencyjnego, 21 października 1952 roku branża opakowaniowa wybrała określenie „flexography”.
Forma drukowa
W początkowym etapie fleksograficzna forma drukowa wykonana była z gumy naturalnej, którą zastąpiono później kauczukiem. Obecnie najpowszechniej stosowany jest fotopolimer, którego grubość i twardość zoptymalizowana jest pod kątem specyfiki zarówno maszyny drukującej, jak i zadrukowywanego podłoża. Charakterystyczną cechą formy drukowej w technologii fleksodruku jest jej elastyczność. Warto przy tej okazji wspomnieć, że nazwa „fleksografia” pochodzi od greckiego słowa „flekso”, które oznacza „giętki”.
Dzięki swojej elastyczności formy fotopolimerowe dużo dokładniej odwzorowują obraz, ponieważ lepiej dostosowują swój kształt do nieregularnej powierzchni podłoża. Formy drukowe zazwyczaj mocowane są na cylindrach przy pomocy taśmy dwustronnie samoprzylepnej. Bezszwowe zamocowanie umożliwia pełne wykorzystanie podłoża drukowego.
Zastosowanie druku fleksograficznego
W ostatnich latach fleksografia umocniła swoją pozycję wśród technik drukarskich. Wynika to przede wszystkim z faktu, że technikę tę można stosować przy użyciu różnego rodzaju podłoży drukowych. Metodą fleksodruku wykonuje się nadruki na opakowaniach takich jak torby papierowe i kartony składane. Fleksografię stosuje się także w druku opakowań na podłożach z folii o dowolnej grubości, plastiku i aluminium. W ten sposób drukowane są również gazety, książki, etykiety oraz ubrania takie jak koszulki lub odzież specjalna.
Torby papierowe z nadrukiem
Współczesne maszyny fleksograficzne drukują z rozdzielczością zbliżoną do offsetu i grubością nałożenia farby zbliżającą się do sitodruku. Oferowane przez nas torby papierowe z nadrukiem wykonane przy wykorzystaniu metody fleksodruku są dobrym rozwiązaniem dla klientów, którzy zamawiają hurtowe ilości, a ich celem jest osiągnięcie możliwie jak najniższej ceny za pojedynczą torbę. Minimalna ilość zamówienia wynosi w tym przypadku 3000 sztuk. Precyzyjna wycena dokonywana jest po dostarczeniu projektu, w którym zawarte będą informacje o preferowanych rozmiarach toreb papierowych i ich nakładzie, ilości kolorów, powierzchni zadruku, rodzaju papieru i uchwytu. Termin realizacji zamówienia wysokonakładowego na torby papierowe z nadrukiem zazwyczaj wynosi około 2 tygodnie, dokładna data ustalana jest w dniu wizualizacji projektu i akceptacji warunków zamówienia.
